Oplossingen voor het Drugsprobleem

Hoewel L. Ron Hubbard reeds lang had beseft wat drugs aan menselijk leed konden aanrichten, was het de zogenaamde psychedelische revolutie van de jaren 1960 die de aanzet gaf tot zijn meest intensieve werk op het gebied van rehabilitatie. Zijn redenering was eenvoudig – niemand kan geestelijk vrij zijn wanneer hij aan een chemische stof geketend is. Niet alleen bedreigde drugsgebruik iemands gezondheid, maar ook zijn vermogen om te studeren, zijn houding, zijn persoonlijkheid en zijn algemene geestelijke scherpte. Na in 1973 te hebben gezien wat buitensporig drugsgebruik had aangericht onder de jeugd van New York, noemde hij deze drugsepidemie een verwoestende sociale catastrofe – en in aanmerking nemend wat volgde op dit psychedelische decennium, waaronder het wijdverspreid gebruik van heroïne en cocaïne en al het daarmee gepaard gaande geweld, had hij het bij het rechte eind. De sociale ontreddering bleek inderdaad een ware catastrofe te zijn. Het probleem is echter niet beperkt gebleven tot het gebruik van straatdrugs in achterstandswijken. In tegendeel, met een psychiatrische en farmaceutische gevestigde orde die doelbewust medicatie in de belangrijkste slagaders van de samenleving pompt, waren de verstrekkende gevolgen in alle opzichten van culturele aard. Daarnaast bracht voortdurend onderzoek tijdens het eind van de jaren 1970 nog een ander verraderlijk probleem aan het licht: zelfs jaren na het drugsgebruik en nadat alle onmiddellijke schade hersteld is, blijft de drugsgebruiker risico lopen. Hij loopt zelfs een zeer ernstig risico.

Dhr. Hubbard ontdekte dat de kern van het probleem lag in het feit dat minuscule restanten van eerder gebruikte drugs of medicijnen zich in het vetweefsel hadden genesteld. Deze restanten kunnen op elk moment opnieuw geactiveerd worden en zijn verantwoordelijk voor wat men gewoonlijk de “flashback” noemt. Deze blijken vooral verontrustend te zijn voor mensen die met LSD geëxperimenteerd hebben. Zelfs jaren na het drugsgebruik gaan voormalig druggebruikers nog steeds gebukt onder afschrikwekkende en onvoorspelbare trips. Bovendien ontdekte dhr. Hubbard dat drugs die je op straat kunt kopen niet de enige schadelijke stoffen waren die zich in het vetweefsel nestelden. Alle soorten drugs, chemische stoffen en pesticides en alle soorten conserveringsmiddelen, en al het industrieel afval waaraan wij met enige regelmaat worden blootgesteld, kunnen zich op deze wijze in het lichaam nestelen en schade berokkenen.

De teksten waarin het Reinigingsprogramma van L. Ron Hubbard wordt beschreven, omvatten Een Heldere Geest in een Schoon Lichaam, een geïllustreerd werkboek en technische materialen, aan de hand waarvan het programma wordt gesuperviseerd.

Deze ontdekking – en L. Ron Hubbard was onbetwistbaar de eerste die dit ontdekte – had verregaande gevolgen. Neem bijvoorbeeld een later rapport van de Amerikaanse Dienst voor Milieubescherming, waarin werd gesteld dat de gemiddelde Amerikaan per jaar meer dan zevenhonderd potentieel gevaarlijke stoffen in het lichaam binnenkrijgt. Wat dit allemaal betekent voor een slechtere gezondheid en verkorte levensduur, kan deze dienst echter niet zeggen. Uit het onderzoek van dhr. Hubbard en verdere medische studies is echter één ding overduidelijk geworden, namelijk dat deze giftige stoffen ons vermogen om te handelen, te denken en waar te nemen nadelig beïnvloeden.

De schade wordt als volgt veroorzaakt: aangezien het lichaam in wezen een communicatiesysteem is waarbij de hersenen fungeren als een schakelbord dat gedachten in handelingen omzet, kunnen biochemische stoffen daarop een verwoestende uitwerking hebben – en feitelijk het normale denkpatroon ontwrichten. Vanzelfsprekend onderdrukken deze giftige stoffen ook ons vermogen om te leren, ons geheugen en al het andere dat nodig is voor ons lichamelijke en geestelijke welzijn.

In antwoord op wat hij terecht omschreef als een biochemische crisis, ontwikkelde dhr. Hubbard een compleet programma om dit tegen te gaan. Dit programma wordt het meest uitgebreid uitgelegd in het boek Een Heldere Geest in een Schoon Lichaam en gebruikt een precies schema (onder medisch toezicht) van lichaamsbeweging, saunabezoek en voedingssupplementen. Het wordt daarom toepasselijk het Reinigingsprogramma genoemd en is bedoeld om ontgifting teweeg te brengen, waarbij drugsrestanten uit het vetweefsel worden verwijderd.

In een recent onderzoek naar het Reinigingsprogramma van L. Ron Hubbard, stelde het Research Center for Dependency Disorders and Chronic Pain (Onderzoekscentrum voor Verslavingsziekten en Chronische Pijnklachten) vast, dat restanten van drugs en medicijnen definitief uit het lichaam werden verwijderd, waarmee ze de ontdekkingen van dhr. Hubbard bevestigden.

Volgens talrijke studies is het Reinigingsprogramma gegarandeerd de enige manier om drugsrestanten uit het vetweefsel te verwijderen. Toen men in 1973 bijvoorbeeld ontdekte dat inwoners uit Michigan een gevaarlijke hoeveelheid van een brandvertragende substantie hadden binnengekregen, bleek alleen het Reinigingsprogramma in staat te zijn het toxineniveau te verlagen. Op dezelfde wijze bleek ook na 9/11 het programma het enige middel om reddingswerkers die longklachten hadden, te verlossen van de ingeademde gifstoffen; vandaar dat brandweerlieden uit de stad New York stelden dat het programma letterlijk hun leven had gered.

“Als degene die dit sauna-zweetprogramma ontwikkeld heeft, stelde L. Ron Hubbard vast dat restanten van drugs en medicijnen lange tijd in het vetweefsel van het lichaam achterblijven. Ik sta versteld van de nauwkeurigheid van zijn ontdekkingen. De grafieken en eerste rapportages laten zien wat we al enige tijd verwachtten – drugs en medicijnen worden tijdens dit programma voorgoed verwijderd.”

Forest Tennant, Arts en Algemeen Directeur van het Research Center for Dependency Disorders and Chronic Pain

Het uiteindelijke resultaat is meer dan indrukwekkend en heeft in feite de uitgangspunten veranderd van de geneeskunde die zich bezighoudt met de effecten van gevaarlijke stoffen op de gezondheid. Waar artsen vroeger namelijk alleen de symptomen van gifopeenhoping bestreden – zoals uitputting, geheugenverlies en misselijkheid – waren ze nu ineens in staat om de onderliggende oorzaak van het probleem te behandelen. Als gevolg hiervan melden velen die het programma voltooien, dat niet alleen hun waarnemingsvermogen is verbeterd, maar ook dat ze over het algemeen veel gelukkiger, energieker, alerter en over het algemeen beter gehumeurd zijn. Vandaar de daaruit voortvloeiende meldingen van drastisch verbeterde persoonlijke relaties en, kort gezegd, een herstel van wat hij zo gedenkwaardig omschreef als:

“... [dat de mens] voor zichzelf weer wat van het geluk kan terugvinden, weer wat van de eerlijkheid, weer wat van de liefde en vriendelijkheid waarmee hij was geschapen.”