Filmmaker

“Elke afzonderlijke tak van artistieke creaties,” zo schreef dhr. Hubbard “heeft zijn eigen basisregels.” Als voorbeelden gaf hij schrijven en schilderen, maar hij richtte zich hierbij vooral tot de leden van de cinematografische eenheid die hij had opgericht voor de productie van Scientology trainingsfilms. Zijn betrokkenheid bij dit terrein zegt veel over de man. Hoewel hij in de jaren 1930, in de tijd dat hij in Hollywood verbleef, alleen maar informeel achter de camera had gestaan, had hij tegen de lente van 1979 werkelijk alle aspecten ervan bestudeerd. Dat wordt het best aangetoond door de elf basisteksten die hij gedurende de tijd dat hij in Zuid-Californië filmploegen opleidde, over dit onderwerp schreef.

Deze teksten beschrijven het proces van het maken van films en de grondbeginselen van belichting, decorontwerp, montage, kostuums en meer. Speciale aandacht verdienen dhr. Hubbard’s geschriften over acteren – een terrein dat hem uiteraard intrigeerde, omdat het een weerspiegeling is van het leven zelf. Hij was in het bijzonder gekant tegen het binnendringen van de psychologie in de kunst, zoals aanbevolen door de Stanislavsky-methode en de populaire opvatting dat de acteur zijn eigen psychologische lijden moet “enten” op een rol met wat nogal verwarrend is omschreven als “een vrije stroom van psychische energie vanuit het onderbewuste”. Ongeacht de precieze betekenis hiervan is het een lang en emotioneel pijnlijk proces. Dergelijke methoden waren desastreus voor de schrijver en de echte acteur, verklaarde L. Ron Hubbard en gingen “direct in tegen de rol van een kunstenaar”.

Zijn oplossing was een reeks van achttien educatieve essays over de kunst van het acteren. Al met al vormen deze essays een volledig nieuwe uiteenzetting over optreden en ze zijn gebaseerd op het idee dat een acteur iemand is die zich het karakter van zijn rol inbeeldt – hoe je loopt, spreekt, gebaart – en zijn rol dienovereenkomstig vormgeeft. Latere notities over dit onderwerp definieerden het gebruik van expressie, taalgebruik, gebaren en – zeer belangrijk – het gebruik van de Toonschaal van Emoties, een ontdekking van L. Ron Hubbard, die alle 59 emotionele staten opsomt die iemand kan aannemen.

De aanbevelingen van dhr. Hubbard over het opnemen van geluid zijn ook van enorm belang. Deze zijn gebaseerd op zijn jarenlange ervaring op het gebied van radio en het maken van geluidsopnamen – van zijn optredens voor de radio in de jaren 1930, tot zijn ervaring op het gebied van gefilmde dialogen en het live mixen van muzikale optredens. Het voornaamste was volgens hem dat er heel wat onverenigbare standpunten en ongesystematiseerde gegevens op dat terrein bestonden. Hij schreef daarover: “Er zijn geen handboeken voor de geluidstechnicus op het gebied van het opnemen en mixen van geluid en geluidsoverdracht.” Bijgevolg: “Ik heb, waar nodig, door de jaren heen de precieze en bruikbare informatie over het omgaan met geluidsapparatuur verzameld en beschikbaar gesteld.” Vandaag de dag is het zeker niet overdreven om de uiteindelijke verwezenlijking van L. Ron Hubbard’s ontdekkingen en technologie met betrekking tot geluidsopnamen, mixen, kopiëren en geluidsoverdracht te beschrijven als ongeëvenaard qua zorg en kwaliteit. Deze geluidstechniek, Clearsound genaamd, die exclusief door Golden Era Productions, een onderdeel van de Scientology Kerk, wordt gebruikt, overtreft op het gebied van geluidsopname en weergave praktisch alle bestaande industriële normen.

Bovendien hebben de meer dan duizend pagina’s aan instructiematerialen van dhr. Hubbard over filmproductie, tot nu toe geleid tot de productie van meer dan 2000 instructiefilms, documentaires en awardwinnende non-profit commercials. Met betrekking daartoe is er nu een hele verzameling materiaal over films die het stempel van L. Ron Hubbard draagt en weergeeft wat heel terecht is beschreven als het unieke en het meest gezaghebbende standaardwerk over het maken van gedenkwaardige films. 

De Filmzaal van L. Ron Hubbard met voorbeelden van zijn cinematografische, audio-opname- en mixapparatuur. Ook zijn klassieke filmscripts van de Gouden Eeuw van Hollywood worden getoond.