Musicus

Hoewel dhr. Hubbard zichzelf nooit als een beroepsmusicus in de striktste zin van het woord beschouwde, zijn zijn prestaties op muzikaal gebied ook zeker niet onbeduidend. Hij was balladezanger op de radio in de jaren 1930 en had een programma waarin Arthur Godfrey hem later opvolgde. Gedurende de rest van zijn leven bleef hij componeren en optreden.

In de jaren 1970 formeerde hij verscheidene groepen en zorgde hij voor hun opleiding en de arrangementen. Uit dit werk komen een aantal belangrijke observaties voort, onder meer zijn analyse van country & western, flamencomuziek, traditionele oosterse muziek en zelfs rockmuziek (waarvan hij terecht opmerkte dat deze steeds primitiever werd). Onder zijn eigen composities in deze periode vallen vooral zijn innoverende mix van moderne jazz, reggae en calypso op, evenals zijn eigentijdse gebruik van de traditionele Spaanse en oosterse muziekvormen. Zeer innoverend is ook zijn karakterisering van wat hij omschreef als “de wetten van proportioneel geluid”, waarbij soortgelijke instrumenten van een enigszins verschillend timbre werden gebruikt om het reeds lang bestaande, lastige probleem van instrumentale opheffing op te lossen, d.w.z. het geluid van één instrument dat het geluid van een ander instrument “opheft”, ongeacht het volume. Hoewel experts verschillende oplossingen hebben bedacht, was dhr. Hubbard in feite de eerste die het probleem zowel ontleedde als oploste. Het uiteindelijke effect van zijn muzikale doorbraken was indrukwekkend. Zo schreef een toenmalige criticus, L. Ron Hubbard “heeft een probleem opgelost waar grote musici zoals Buddy Rich en zelfs Woody Herman niet in zijn geslaagd, namelijk in een bigband de energie van een combo te concentreren, wat een prestatie is die je kunt vergelijken met het temmen van de kracht van het atoom”.

Het volgende muzikale geschenk van L. Ron Hubbard was opnieuw vindingrijk en uniek: een soundtrack voor zijn bestseller, de roman De Slag om de Aarde. Het album, passend als Space Jazz omschreven, was het eerste dat ten volle gebruikmaakte van de mogelijkheden van het Fairlight Computer Musical Instrument (CMI). Hij gebruikt de Fairlight om natuurlijke geluiden te “samplen” en liet die geluiden daarna als noten vanaf het keyboard horen. Zo wordt Space Jazz een “samenspel” van geweerschoten, rammelende flessen en dergelijke, zoals die bij het verhaal passen – maar allemaal verwerkt in percussie en ritme. Het album bevat in totaal dertien composities van L. Ron Hubbard, geïnspireerd op de personages en belangrijke gebeurtenissen in zijn roman. Het album bevat verder optredens van de beroemde jazzlegendes Chick Corea en Stanley Clarke en van de even legendarische pianist van de Rolling Stones, Nicky Hopkins.

Gezien het zeer satirische karakter van de roman, is het volgende werk van dhr. Hubbard, het album Mission Earth, heel toepasselijk een hard rock statement. De gastartiest is de altijd innoverende Edgar Winter en de van het album uitgebrachte single, “Cry Out” (“Laat je horen”), werd later door de milieubeweging overgenomen als een strijdlied voor het stoppen van ongeremde vervuiling. Het album wordt echter vooral herinnerd vanwege het toenmalige volledig originele gebruik door L. Ron Hubbard van “contra-ritmes” – namelijk een tweede ritme dat de drums op een lagere toonhoogte ondersteunt. Vandaar: “Dit contra-ritme zou op precies dezelfde manier opkomen als de rest van de beat.”  Zoals Winter zelf opmerkte was het gevolg hiervan dat “het langzaam tot ons begon door te dringen, dat we een heel nieuw geluid aan het creëren waren, met een compleet symfonische achtergrond en voor een energiek rockensemble”.

Het laatste album van L. Ron Hubbard, The Road to Freedom (De Weg naar Vrijheid), is een weerspiegeling van zijn vaak herhaalde stelregel dat “muziek inderdaad een universele taal is”. In dit geval gebruikte hij het om de fundamentele waarheden die in Scientology zijn opgenomen over te brengen. In dat opzicht geldt het werk als religieuze muziek in Scientology stijl. Ook dit album bevat optredens van Scientologists uit de amusementswereld. Op The Road to Freedom staat eveneens een vocaal optreden van dhr. Hubbard zelf, in het laatste lied, dat de passende titel draagt: “Thank You For Listening” (“Dank je wel voor het luisteren”). 

Voor de volledige informatie over dhr. Hubbard’s muzikale nalatenschap, zie het deel uit de L. Ron Hubbard Serie: Musicus: Componist & Artiest.

De Muziekzaal van L. Ron Hubbard die zijn volledige collectie van muziekinstrumenten bevat, met inbegrip van orgels, synthesizers en een reeks van exotische items, die tijdens een leven van wereldreizen werden verzameld