Schrijver

“Wat gewoonlijk over het hoofd wordt gezien,” zo merkte L. Ron Hubbard ooit op, “is dat ik met schrijven mijn onderzoek financierde.” Niettemin, en ondanks alles wat er uit zijn research is voortgevloeid, is de literaire nalatenschap van L. Ron Hubbard op zich al een prestatie van formaat. Wat hij tussen 1929 en 1941 had gepubliceerd omvatte ruim vijftien miljoen woorden, waardoor de naam L. Ron Hubbard in de jaren 1930 en 1940 zo’n beetje synoniem stond voor populaire fictie. Zijn vriend en mede-auteur Frederik Pohl zei ooit: “Zodra Ron’s verhalen in de winkel en de kiosk verschenen, werden ze onderdeel van het culturele erfgoed van elke fan.” En gezien de omvang van dhr. Hubbard’s werk gedurende deze jaren – meer dan tweehonderd verhalen en romans in alle populaire genres: mysterie, western, avontuur, fantasie, sciencefiction en zelfs geromantiseerde liefdesverhalen – was dat inderdaad een rijk, cultureel erfgoed.

Zoals dat toen gebruikelijk was, vormden de pulpbladen de voornaamste markt voor dhr. Hubbard. Pulpbladen, zo genoemd naar de houtpulp die men gebruikte om het papier te maken waarop ze werden gedrukt, waren in die tijd veruit de populairste tijdschriften. Met een lezerspubliek van zo’n 30 miljoen mensen – een kwart van de Amerikaanse bevolking – hadden zij tot de komst van de televisie een ongeëvenaarde invloed. Hoewel de pulpbladen vooral een populair medium waren, betekende dit niet een gebrek aan literaire waarde. Anderen die hun carrière zijn begonnen in tijdschriften zoals Argosy, Astounding Science Fiction, Black Mask en Five Novels Monthly waren Raymond Chandler, Dashiell Hammett, Edgar Rice Burroughs en Robert Heinlein. Het was dan ook niet voor niets dat dhr. Hubbard trots terugblikte op die “goeie ouwe tijd” en sprak over de avonden die hij doorbracht met de beroemde Dash Hammett, Edgar “Tarzan” Burroughs en Mr. Pulp zelf, Arthur J. Burks. En hoewel dhr. Hubbard niet speciaal over zijn eigen status sprak, was deze niet minder legendarisch.

In feite, zo herinnert Pohl zich, deed “niemand dat soort dingen beter dan hij (...) kleurrijk, opwindend en voortdurend uitdagend”. Een voorbeeld daarvan is L. Ron Hubbard’s volledige roman, Buckskin Brigades. Geroemd als het eerste werk dat een nauwkeurig beeld schetst van de Zwartvoet-indianen, is Buckskin Brigades inderdaad alles wat Pohl beschreef en zelfs nog meer. “Beslist een zeldzaam soort avonturenroman”, schreef de New York Times. De roman was een van de eerste uitingen van een veranderende zienswijze ten aanzien van een in wezen etnocentrisch cliché: de Amerikaanse indiaan als een moordzuchtige wilde. “Nooit eerder,” zo verklaarden later de raadsleden van de Zwartvoet-indianen, “zijn onze moraal en onze ethiek op zo’n heldere wijze voorgesteld.” Wat Buckskin Brigades verder uniek maakt, is het feit dat het ongeveer vijftig jaar na de eerste uitgave, wederom de bestsellerlijst bereikte.

Een ander feit dat vaak wordt opgemerkt in verband met het werk van L. Ron Hubbard in de jaren 1930, is zijn werkelijk verbazingwekkende veelzijdigheid en zijn hoge productie. Als men op maandag een verhaal nodig had, hoefde men Ron Hubbard pas op vrijdag te bellen, zei redacteur Jack Schiff van Standard Magazines. En daarmee overdreef hij niet. Met een regelmatige productie van 70.000 tot 100.000 woorden per maand, werd dhr. Hubbard de onbetwiste schrijverskoning met de hoogste en snelste productie (en dat in slechts drie dagen per week en in ieder denkbaar genre).

Als scenarioschrijver voor Hollywood tijdens diezelfde periode, was zijn grote productie met films als Columbia’s The Mysterious Pilot en The Great Adventures of Wild Bill Hickok, en The Spider Returns van Warner Bros eveneens opmerkelijk, terwijl zijn The Secret of Treasure Island een van de meest winstgevende series van die tijd was. Dhr. Hubbard’s werk in Hollywood in 1937 was niet de enige bijdrage die hij aan dat medium leverde: onder zijn laatste werken uit de jaren 1970 en 1980 bevinden zich meerdere scenario’s in verscheidene genres.

Hoe gevarieerd en verbazingwekkend zijn productie ook was, geen enkele verhandeling over de rol van L. Ron Hubbard in de Amerikaanse literatuur is volledig zonder te vermelden hoe hij meehielp sciencefiction een nieuwe vorm te geven en hoe hij een onuitwisbaar stempel heeft gedrukt op fantasyverhalen.

In 1938 was de naam L. Ron Hubbard misschien nog geen begrip, maar als die naam verscheen op de omslag van tijdschriften zoals Thrilling Adventures of Five Novels Monthly was dat een garantie voor het onmiddellijk omhoogschieten van de verkoopcijfers. (Dit gold ook voor een aantal pseudoniemen van L. Ron Hubbard onder welke hij in verschillende genres actief was.) In de hoop munt te kunnen slaan uit deze populariteit, riep het grote uitgeversbedrijf Street & Smith de hulp in van dhr. Hubbard om het literaire gehalte op te vijzelen van hun pas aangekochte tijdschrift Astounding Science Fiction. Hoewel dhr. Hubbard niet helemaal thuis was in dat genre, werd met dat voorstel toch zijn interesse gewekt. Want hoewel Astounding zich eerder op onwaarschijnlijke machines had gericht – ruimteschepen, laserpistolen en robots – wilde Street & Smith een meer menselijke benadering van het onderwerp met menselijke personages, oftewel “echte mensen”.

Het resultaat was een verzameling fictie die voor altijd verder zou leven in de canon van de speculatieve fictie. Om maar een van de vruchtbare klassiekers aan te halen, daar hadden we L. Ron Hubbard’s Final Blackout, waarvan Robert Heinlein verklaarde dat dit “het meest perfecte stuk sciencefiction was dat ooit werd geschreven”. Uit dit samenwerkingsverband met Street & Smith vloeide ook het  uitstapje voort van L. Ron Hubbard naar fantasyverhalen en Fear, een mijlpaal uit die periode. Fear, puttend uit zijn etnologisch onderzoek, vertelt het verhaal van een botsing tussen wetenschap en bijgeloof en werd later door horrormeester Stephen King beschreven als “een zeldzaam boek in het horrorgenre, dat terecht kan worden aangeduid met het gewoonlijk wat versleten adjectief ‘klassiek’, zoals in ‘Dit is een klassiek verhaal van huiveringwekkende, surrealistische dreiging en verschrikking’.”

Fear was echter zeker niet het enige werk van L. Ron Hubbard dat het predicaat ‘klassiek’ verdiende. Nadat hij dertig jaar niet actief was geweest op het gebied van fictie, teneinde zich te kunnen toeleggen op de ontwikkeling van Dianetics en Scientology, keerde dhr. Hubbard in de jaren 1980 terug met twee monumentale werken: De Slag om de Aarde, zijn tot dan toe grootste eendelige sciencefiction-epos, en het tiendelige en 1,2 miljoen woorden omvattende Mission Earth.

De Slag om de Aarde werd als een “uiterst levendig verhaal” aangekondigd, met wat A.E. van Vogt beschreef als “de geweldige pulpmuziek die er uit elke regel opklinkt” en het is een roman van legendarische afmetingen, die in de geschiedenis van de sciencefiction nog steeds een van de best verkochte boeken is. Bovendien was dit de eerste bestseller in dit genre die sinds een jaar of tien op de bestsellerlijst kwam en daar op fenomenale manier tot acht maanden na de datum van publicatie bleef staan. Als zodanig was het terechte resultaat van het boek, dat sciencefiction weer een vooraanstaande plaats ging innemen in de populaire literatuur en dat het boek daarnaast een absolute mijlpaal betekende. Daardoor ontving het de Golden Scroll Award van de Academy voor Sciencefiction, Fantasy en Horrorfilms, alsook de Saturn Award. Het werk ontving ook de Italiaanse Tetradrama D’Oro Award (voor de vredesboodschap die in het verhaal besloten ligt) en een speciale Gutenberg Award, vanwege de buitengewone bijdrage aan het genre.

Evenzeer toegejuicht werd de serie Mission Earth, die van de Franse lezers de Cosmos 2000 Award kreeg en van het Italiaanse Nationale Comité voor Sciencefiction en Fantasy de Nova Science Fiction Award ontving (een bijzondere eer, want Hubbard was de eerste niet-Italiaan die de prijs mocht ontvangen). De serie blijft ook in de herinnering hangen omdat elk boekdeel ervan onmiddellijk na publicatie op de internationale bestsellerlijsten terechtkwam – iets wat in de geschiedenis van de uitgeverswereld nog nooit gebeurd was.

Maar desondanks bleven de latere romans van L. Ron Hubbard nog steeds geschiedenis schrijven. Zo is bijvoorbeeld De Slag om de Aarde herhaaldelijk naar de bestsellerlijsten teruggekeerd en kwam na stemming uit de bus als behorende tot de top driehonderd romans die de laatste honderd jaar in de Engelse taal zijn uitgegeven. Bovendien verschenen, samen met zijn non-fictie werken, maar liefst dertig boeken van L. Ron Hubbard tijdens de jaren 1980 en 1990 achtereen op de internationale bestsellerlijsten – weer iets wat zijn weerga niet kent in de annalen van de uitgeverswereld. Zowel Mission Earth als De Slag om de Aarde staan verder in talloze middelbare scholen en universiteiten model voor creatief schrijven, waarbij L. Ron Hubbard zelf nu in de gelederen wordt geschaard van de meest gelezen auteurs van deze tijd of enige andere tijd.